گمنامی هم حالی داره برا خودش

هوالاول و الاخر و الظاهر و الباطن

برای بازدید از یه کانون فرهنگی دیجیتال رفته بودیم بندر گناوه

مسجد آیت الله طالقانی

کنار حیاط مسجد یه پیرمردی نظر ما رو به خودش جلب کرد

یه پیرمردی بی نام و نشان ، که حتی بچه های مسجد هم اسمی ازش نداشتند

دور و برش چند جلد قران و مقداری کاغذ و یکی دوتا کتاب که نمیدونم چی بود ...

نشستم کنارش و شروع کرد به حروف قرآن رو تشریح و تفسیر کردن

خیلی برام جالب بود ... و جای شما هم خالی

رفقای مسجدی میگفتند سالی یکی دو ماه میاد و همین کنار حیاط مسجد زندگی میکنه و بعد به شهر دیگری میرود 

مزاحمتی هم برا کسی نداره و اهل مسجد یه آب ونانی هم براش میبرند .

بعضی ها هم حال و هوایی دارند در گمنامی

دوستی که برادرم بود

به نام حضرت دوست

صادق

اسم دوستی که مسمی داشت

تو دنیا کمتر یافت میشن آدمایی که اسمشون با شخصیتشون متناسب باشه

اگه یافتید مراقب باشید از دستشون ندید

من و صادق

تو هیئت با هم آشنا شدیم تا جایی که صیغه عقد اخوت رو باهم خوندیم

برادری که خیلی از اعتقادات و باورهایی که امروز دارم ایشون استادم بود

بعدها علی آقا دانشیار به ما اضافه شد وشدیم یه مثلث

اگه توفیق داشته باشم خاطراتی از ایشون در پست های دیگه ای خواهم گذاشت

شب عقد ازدواجم بود که صادق و علی هم بودند(سال 1377) اونشب علی آقای دانشیار پیشنهاد داد تا مراسم با قرائت قران آغاز بشه

عاقد میگفت اولین مجلسی هست که میبینم تو مراسم عقد و عروسی قران تلاوت میشه

تازه اونم توسط خود داماد...

یادش بخیر

بابت کیفیت پایین تصویر پوزش میطلبم.